کیست تا کشتی جان را ببرد سوی نجات            دست ما را بـرسـانـد به دعـای عـرفات

یا حسین بن علی عشق، دعای عرفه‌ست            عشق آن عشق که بیرون بردم از ظلمات

پشت بر کعـبه نکردی که چنان ابراهیم            به منا رفته ای با سر پی رمی جـمرات

تو همه اصل و اصولی، تو همه فرع و فروع            تو همه حج و جهادی، تو همه صوم و صلات

ظاهر و باطن تو نیست به جز جلوۀ حق            که هـم آئـین صـفـاتی و هم آئـیـنـۀ ذات

مـرحــبــا آجــرک الله؛ بــزرگــا مــردا            نیست در دست تو جز نسخۀ حاجات و برات

شعر ناقـابل من چـیست که نذر تو شود            جان ناقابل من چیست که گویم به فدات

تو کدامین غـزلی عـطر کـدامین ازلی؟            از تو گـفـتن نتـوانـنـد چرا این کـلمات؟

جبل الرحمه همین جاست همین‌جا که تویی            پای این سفره که نور است و سلام و صلوات